PIJNLICHAAM

Ooit gehoord van het pijnlichaam? Nee? Dan zal ik hem even aan je voorstellen.

Dit beestje is jouw pijnlichaam. Bij de één is hij wat dikker en wat hongerig. Bij de ander is hij wat lichter en heeft wat minder voedsel nodig. Volgens Kabatt Zinn wordt iedere baby geboren met het pijnlichaam, met dit beestje. 

Hoe is dit beestje eigenlijk ontstaan en wat is zijn nut?
Het beestje is ontstaan om emoties aan te sturen bij angst. Zoals bijvoorbeeld het zien van een diepe afgrond, of het gevoel van honger. Maar dit beestje heeft ook een menselijke neiging om oude emoties in leven te houden die je niet volledig hebt geaccepteerd. En zelfs draagt het pijnlichaam iets van de pijn mee die in het verleden door mensen is ervaren, denk daarbij aan geweld, oorlog, slavernij etc. 

Misschien vraag jij je af waar dit beestje op leeft. Waar voed hij zich mee? Dit beestje is verzot op emotionele pijn. En net wat ik daarstraks al schreef, afhankelijk van of je een dik of een dun pijnlichaam hebt heeft hij meer of minder voedsel nodig. Is hij verzadigt dan gaat hij weer lekker slapen. Maar pas op! Ineens kan hij weer wakker worden en slaat hij toe. 

Wat gebeurt er als je pijnlichaam gevoed moet worden:
Misschien herken je dit wel. Je pijnlichaam kan een heel tijd sluimeren maar wordt ineens actief wanneer iets een zeer sterke emotionele reactie triggert. Op dat moment – wanneer het je bewustzijn overneemt – wordt de interne dialoog de stem van het pijnlichaam dat intern tot je spreekt.
Alles wat je pijnlichaam zegt wordt diep gekleurd door oude, pijnlijke emotie van het pijnlichaam. Iedere interpretatie, alles wat het zegt, elk oordeel over je leven, over anderen, over een situatie waarin je je bevindt, wordt totaal vervormd door de oude emotionele pijn.

Bijvoorbeeld iemand spreekt je aan op een fout en je voelt je direct heel boos worden. Vroeger was jij ook altijd degene die de schuld kreeg. Je denkt dan; hoe durft hij me te beschuldigen van … etc. 
Je boosheid heeft dan niets met die ander te maken maar met oud leed dat je hebt meegenomen naar het heden in plaats van het achter te laten in het verleden waar het hoort. 

Het pijnlichaam is zo overtuigend dat je je gaat identificeren met het pijnlichaam en geloof je elke negatieve gedachte die het met je deelt. Als je alleen bent, voedt het pijnlichaam zich met iedere negatieve gedachte die opkomt en krijgt het meer energie. Het pijnlichaam voedt zich, en na een paar uur heeft het weer genoeg. En valt weer in slaap. Enkele dagen of weken later gebeurt het weer opnieuw.

Pijnlichaam en je partner.
Het pijnlichaam voelt zich nog beter als het zich zou kunnen voeden met de reactie van iemand anders. 
Je partner is daarvoor de perfecte persoon. Of anders je familie, je gezin. Onze pijnlichamen houden van gezinnen. Het zal je partner of wie het ook is uitlokken. Het pijnlichaam weet precies hoe het iemand moet triggeren om een negatieve reactie te krijgen. Het beestje is verzot op drama.
Het zegt precies datgene wat de ander kwetst. De ander reageert gelijk. Beide pijnlichamen zijn geactiveerd en doen zich tegoed aan elkaar. Een paar uur later hebben ze genoeg gehad. Ze zitten vol terwijl je denkt: “Waar ging dat eigenlijk over?” Het is ook goed mogelijk dat je je niet eens herinnert hoe het allemaal begon.

Sluimer en waakstand van het pijnlichaam.
Het pijnlichaam voedt zich met negatieve gedachten van het ego. Om de paar weken wordt het pijnlichaam actief. Je merkt dat je je niet prettig voelt en reageert je af op de omgeving. Alles lijkt tegen te zitten. Het pijnlichaam veroorzaakt de negatieve gevoelens en wordt gevoed door je negatieve gedachten. In relaties zie je dat ruzies vaak om de paar weken voorkomen. De pijnlichamen van beide partners worden dan door de negatieve reactie van de ander gevoed en het ego vertelt het verhaal van de problematische relatie. De mate waarin dit soort ruzies voorkomen heeft te maken met twee zaken:
-    De dichtheid van het pijnlichaam is belangrijk. Hoe sterk en hoe heftig vraagt je pijnlichaam om gevoed te        worden? Als je meer emotionele bagage meedraagt is je pijnlichaam dichter.
-     Is de mate waarin je bewust bent belangrijk, als je helemaal niet bewust bent, houd je lang vast aan je            negatieve gevoelens. Ben je een beetje bewust of mindful, dan herken je na de ruzie misschien wat er              eigenlijk gebeurde. Misschien herken je wat er gebeurde op een geven moment zelfs tijdens de ruzie.                Uiteindelijk kun je de ruzie voor zijn en hoef je helemaal niet meer te reageren.

Negatieve gevoelens en het pijnlichaam.
Vaak gaan ruzies over kleine onbeduidende zaken. Als blijkt dat de ruzie niet met die onbeduidende zaken te maken had, gaan ze op zoek in het verleden naar een groter probleem dat misschien de oorzaak kan vormen. Dat is het startsignaal voor een nieuwe ruzie. Je herkent de momenten waarop het pijnlichaam zich wil voeden doordat je denken ineens heel erg negatief wordt. Alles wat een ander zegt of doet, interpreteer je op de meest negatieve manier. Je maakt het persoonlijk en ziet het als een aanval op jezelf. Je voelt je niet meer serieus genomen en begrijpt niet hoe de ander zo gemeen kan zijn. Die negatieve gevoelens en gedachten straal je uit – ook zonder iets te zeggen – en ze prikkelen de ander om zich net zo negatief te gedragen. Ken je mensen die constant in conflict zijn met hun omgeving? Hun eigen actieve pijnlichaam activeert wellicht onbewust de pijnlichamen van anderen.

Wil je meer weten over hoe het zit met jouw pijnlichaam en hoe je kan zorgen dat deze zich niet steeds wilt voeden? Neem dan contact op met Counselling Midden Nederland.

Dankzij de mooie en inspirerende gesprekken die ik mag hebben met mensen word ik er mij weer extra van bewust hoe ontzettend fijn het is om in een lichaam te wonen die de meeste tijd gewoon doet wat je wilt, met een hart die voor je klopt, longen die je van zuurstof voorzien, benen waarmee je kan lopen, armen en handen die voor je bewegen en ogen die kunnen zien. 

Wij nemen dit en alle andere lichaamsfuncties vaak maar voor lief. Totdat er iets in je leven gebeurd waardoor de vanzelfsprekendheid verdwijnt. Dat kan iets zijn zoals het breken van een been, het hebben van een vette griep of een ontstoken vinger. Heel vervelend voor het moment maar dat gaat over.

Anders is het wanneer je getroffen wordt door een ziekte, breuk of uitval waar niets of nauwelijks wat aan te doen valt. Iets waarvan de artsen zeggen "deal with it". Nu zullen ze dat niet met deze woorden zeggen maar in wezen is het wel waar het op neer komt. 

Hoe ga je daar mee om? Hoe onderga je die pijnen, frustraties, angsten, verdriet, verlies en eenzaamheid. 

Dat is eigenlijk altijd mijn vraag aan mensen die hier voor zijn komen te staan. Hoe ga je ermee om? Wat doe je? Of wat doe je niet? 

Veel mensen zijn, als ze zoiets overkomt, op zoek naar zingeving. Zingeving maakt de ziekte wellicht wat verdraagzamer? Wat is de reden dat ik ziek ben geworden, dat het mij overkomt? Toch is er niet altijd een reden te vinden en mocht die toch te vinden zijn en zijn er misschien levenslessen uit die reden te halen dan zijn we na een poosje echt wel op uitgeleerd geraak. Maar daar gaat de ziekte/pijn helaas niet van over. 

Maar dan? Dan is het zo, het veranderd niet meer. Je kan misschien wel nooit meer volledig functioneren, werken of pijnloos zijn, je kan misschien wel nooit meer zonder je medicijnen en/of je hulpmiddelen.

Wat veel mensen zeggen is dat het enige wat er dan nog is is acceptatie, het accepteren dat je lichaam niet doet wat je wilt, accepteren dat je lichaam veranderd is en niet meer wordt zoals die was. Accepteren betekent niet zozeer berusting maar meer het lef hebben om onder ogen zien dat het is zoals het is. 

Ook hoor ik veel mensen zeggen dat ze altijd hoop blijven houden, hoop op betere medicijnen, hoop op minder pijn, hoop dat ze een weg vinden om met hun aandoening of beperking om leren gaan. Hoop op zingeving.

Bijzonder genoeg hebben deze mensen het ook over dankbaarheid, dankbaarheid voor de lieve mensen om hun heen, dankbaar voor hun eigen kracht, dankbaar voor wat er nog wel mogelijk is of wanneer het een tijdje wat beter gaat. 

Ik heb een paar mooie mensen mogen interviewen en ik hoop dat deze mensen jou weten te inspireren want dan heeft hun ziekte/aandoening toch zin gehad.